આંતરરાષ્ટ્રીય મહિલા દિવસ...નારી .....નિર્મિશ ઠાકર

જય શ્રીકૃષ્ણ મિત્રો,

આજે છે ૮મી માર્ચ.આજે છે આંતરરાષ્ટ્રીય મહિલા દિવસ.પહેલી પોસ્ટમાં તો આપણે નારીશક્તિની વાત કરી પણ તેમ છતાં દેખાઈ રહેલી તેમની અવદશા કંઈક વિચાર કરવા પ્રેરે છે.ઘર-સંસાર, નોકરી વ્યવસાય, પતિ-સંતાનો-સંબંધોના તાણાંવાણાં વચ્ચે અટવાયેલી,ખોવાયેલી નારીના મનમાં હંમેશા આ પ્રશ્ન તો હોય જ છ કે આ જગમાં એનું અસ્તિત્વ ક્યાં ?ક્યાં છે તેનું વાસ્તવિક વજુદ ક્યાં છે ? રસોડામાં, ઘરમાં કે ઓફીસમાં યેનકેન પ્રકારેણ શોષાતા રહેવું, મન મારીને સૌને સાચવતાં રહેવું,અને છતાં બધા કહે તમે શું નવું કરો છો? પણ એકવાર તેમની જગ્યા લઈ તેમની જગ્યાની જવાબદારી તો નિભાવી તો જુઓ...!!! ક્યારેક તો એક સ્ત્રી જ સ્ત્રીને બદનામ કરે છે.પોતાની દીકરી માટે સારું અને વહું માટે ઓરમાયું વર્તન કરે છે.અને આ માટે એક દિવસ ઉજવવાથી કંઈ ન વળે દરેક પુરૂષે અને સ્ત્રીએ આગળ આવવું પડશે તેની સાથે રહેલી સ્ત્રીની ઉન્નતિ માટે.તો ચાલો આજે માણીએ નિર્મિશ ઠાકરનું એક વ્યંગ કાવ્ય અને એક વર્ષ પહેલા આજના દિને પ્રસિદ્ધ થયેલ રચના પણ જરૂરથી માણજો.

જાઉં છું મારે ઘરે કહી
પાલવથી આંખ લૂછતાં
નારી જાય છે
ક્યારેક સાસરે
તો ક્યારેક પિયર.
‘આ મારું ઘર’ના ભ્રમ સાથે
એ થાક ખાતી હોય છે
ક્યારેક ‘અખંડ સૌભાગ્યવતી’ના
તો ક્યારેક ‘ગંગાસ્વરૂપ’ના છાપરા હેઠે.
સ્કૂટર, ફ્રીઝ, ટીવીના જાહેરખબરવાળા
છાપાના પાનામાં ‘લગ્નવિષયક’ના મથાળા હેઠે લખાય છે:
… જોઈએ છે કન્યા - સુંદર, સુશીલ, ભણેલી, ઘરરખ્ખુ.
ઘરની શોધ લઈ જાય છે નારીને
અહીંથી ત્યાં, ત્યાંથી અહીં, અહીંથી…
સમગ્ર જગમાંયે ઘર ન પામનાર સીતાને
સમાઈ જવું પડે છે ધરતીમાં.
અશ્રુને વળી, ઘર કેવું ?

નિર્મિશ ઠાકર